Σε μια Ευρώπη που αναζητά βιώσιμες απαντήσεις στην κλιματική κρίση και τις κοινωνικές ανισότητες, το ευρωπαϊκό έργο EcoFemSkills αναδεικνύει μια κρίσιμη διάσταση της πράσινης μετάβασης που συχνά παραβλέπεται: τη γυναικεία παρουσία στην ανάπτυξη πράσινων δεξιοτήτων και την περιβαλλοντική καινοτομία.Η διάγνωση εκπαιδευτικών αναγκών του έργου που υλοποιήθηκε από το Κέντρο Εριφύλη, βασισμένη σε 38 ερωτηματολόγια/συνεντεύξεις που συλλέχθηκαν από όλους τους εταίρους του έργου από την Αχαΐα και την Τενερίφη, ανέδειξε όχι μόνο την ανάγκη αλλά και τη δυναμική των γυναικών αυτών να συμμετέχουν ενεργά στην πράσινη μετάβαση. Παρά το υψηλό μορφωτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των συμμετεχουσών του έργου (πτυχίο, μεταπτυχιακό), πολλές ήταν άνεργες ή υποαπασχολούμενες, επιβεβαιώνοντας τα ευρωπαϊκά στατιστικά που δείχνουν ότι μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα η ανεργία των γυναικών υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη των ανδρών. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat (2024), η Ελλάδα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη απόκλιση στην ΕΕ με 6,9 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά, ενώ η Ισπανία ακολουθεί με 4,6 μονάδες (Eurostat, 2024).

Η διάγνωση των εκπαιδευτικών αναγκών των συμμετεχουσών του έργου αποκάλυψε έντονο ενδιαφέρον για την πράσινη επιχειρηματικότητα και τη βιωσιμότητα ως ρεαλιστικές και δημιουργικές απαντήσεις στην ανεργία και την κοινωνική απομόνωση. Όπως δείχνει και η Global Green Skills Report του LinkedIn (2023), οι αγγελίες για "πράσινες" θέσεις εργασίας αυξάνονται σχεδόν διπλάσια από τον ρυθμό ανάπτυξης των απαραίτητων δεξιοτήτων στο εργατικό δυναμικό. Μόνο 1 στους 8 εργαζομένες/ους παγκοσμίως διαθέτει σχετικές δεξιότητες – με τις γυναίκες να υστερούν ιδιαίτερα.

Το EcoFemSkills και αντίστοιχες πρωτοβουλίες μπορούν να παίξουν κρίσιμο ρόλο στην τόνωση των κοινωνιών και την άμβλυνση των ανισοτήτων, καθώς σύμφωνα με τους Potluri et al. (2024), η πράσινη επιχειρηματικότητα όταν δεν αποκλείει τις γυναίκες μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο ως εργαλείο ένταξης στην αγορά εργασίας, αλλά και ως μοχλός κοινωνικής καινοτομίας, ενδυνάμωσης και οικολογικής ανθεκτικότητας. Αντλώντας από την οικοφεμινιστική θεωρία, υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες φέρνουν στην πράσινη επιχειρηματικότητα αξίες όπως η φροντίδα, η κυκλικότητα και το συλλογικό όφελος. Για να καταστεί αυτό εφικτό, όμως, χρειάζονται ευέλικτα εκπαιδευτικά σχήματα, αναγνώριση της άτυπης γνώσης και κατάλληλες υποστηρικτικές δομές.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχουσών προτίμησε διαδραστικά, δια ζώσης εργαστήρια και συλλογικές μορφές μάθησης, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη για ζωντανή επαφή, εμπιστοσύνη και αμοιβαία ενίσχυση. Η εκπαίδευση, έτσι, δεν λειτουργεί μόνο ως πηγή τεχνογνωσίας αλλά και ως πεδίο κοινωνικής επανασύνδεσης.

Τέλος, οι προσωπικές προσδοκίες των γυναικών που συμμετείχαν ξεπέρασαν κατά πολύ το επαγγελματικό πεδίο. Δήλωσαν ότι επιθυμούν «να αισθανθούν ότι έχουν τον έλεγχο του μέλλοντός τους», «να δουν τη ζωή πιο θετικά», «να γίνουν μέρος μιας κοινότητας», «να εμπνεύσουν» και να «ανακαλύψουν τρόπους να ζουν πιο βιώσιμα στην καθημερινότητά τους». Η πράσινη μετάβαση, λοιπόν, αποκτά εδώ όχι μόνο οικονομική και περιβαλλοντική, αλλά και βαθιά ανθρώπινη και πολιτισμική διάσταση.

<aside> 👉

Δείτε την πλήρη αναφορά στα Αγγλικά

</aside>

https://drive.google.com/file/d/1_Ca3iCnYMW8uS70iRYazA_PKTsxT2MAc/view?usp=sharing